"...Terug uit Zuid-Afrika begon ze met de vele beelden die door haar hoofd spookten, maar gaandeweg vermengden die zich met beelden uit haar eigen omgeving..."

"...Door de lijnwerking ontstaat een optisch effect waardoor het oog afwisselend naar binnen en naar buiten wordt gezogen, alsof er een worsteling plaats vindt tussen betrokkenheid en afstand nemen..."
(Riet van der Linden, Opzij, febr.05)

Enkele Notities, april 2001

“…de acceptatie van het bestaan van verschillende, vaak conflicterende realiteiten als deel van la condition humaine.”
(uit: Art in America, april 1998, door Riet van der Linden)

en:

“…Hoe stil ze ook staan, deze schilderijen gaan over beweging. Niet de beweging van de kwast, maar over de beweging die de kijker maakt. Ik verleid hem zijn eigen ‘zap’ te maken, zijn eigen reis langs de beelden. Ik zet daarvoor meerdere sporen uit…”
uit: Enkele Notities, maart 2000, door Marjan Verkerk).

Dit is nog steeds mijn Leitmotiv.
Uiterlijk is het werk rustiger, stiller geworden. Er is minder herrie maar des te meer ingesloten zindering, kale beklemming,
Door het uitgezette spoor blijft het oog dwalen, zoekt een uitweg.
De schijn van horizon en ontsnapping is daar.
Echter: zelfs de horizon is gecomponeerd.
Het componeren wordt steeds essentiëler in mijn werk.
Ik maak slim gebruik van eenvoudige elementen. Met voorkennis van wat als schoonheid wordt ervaren. Wordt de schilder medeplichtig?

Marjan Verkerk