kunstcollectie AMC, Amsterdam.

Dit is wat je noemt zuigend perspectief. Als toeschouwer word je helemaal de voorstelling ingetrokken. Een groot aantal naakte mensen staat opeengedrongen in een kring die van onderen is weergegeven is. De randen van de tekening snijden de onderkant van de lichamen af, het witte gat in het midden wordt begrensd door de hoofden van de figuren. Het lijkt alsof je jezelf in het middelpunt van de kring bevindt, misschien heb je net een ongeluk gehad waardoor je het bewustzijn hebt verloren en je komt langzaam weer bij, temidden van een kring omstanders. De man onderaan in het midden buigt zich naar je toe. De meeste andere hoofden kijken echter naar boven. Wat daar is, is niet bekend, er is alleen maar een leeg gat te zien. Het zuigende effect die de voorstelling heeft doet me denken aan koepelschilderingen uit de renaissance, zoals die van Correggio in de dom van Parma, waarin de Hemelvaart van Maria wordt voorgesteld. Maria verdwijnt door het dak van de koepel zo de hemel in, en door de manier waarop de haar omringende naakte gestalten van onderen in verkort zijn weergegeven krijg je als je ernaar kijkt even het idee dat je direct achter haar aan de hemel ingezogen wordt.

door Saskia Beckeringh, kunst van de dag